oKuYuN dA aŞkInIzIn O bİlMeDİnİz dEğErİnİ bİlİn ArTıK! Bazen ask gider... Ve hayat da gider onun pesinden... Terk edildigin yerde öylece kala kalirsin... Bir sabah uyanirsin ki gözünü açtigin ömür senin ömrün degildir... Aynada tek parça görünen bedenin, aslinda lime limedir... Nefes diye içine çektigin cigerlerinde parçalanmis askinin cam kiriklaridir... Her sabah ölmeyip neden uyandigina lanet edersin... Bazen ask gider... Önünde bir kadeh raki, küllükte bir ölüm dolusu izmarit öylece bakakalirsin arkasindan... Kulagin hiç çalmayacak olan telefondadir... Zaman dursun saatler hiç geçmesin istersin... "Tanrim ne olur gerçek olmasin, ne olur günes dogmadan geri dönsün, teninde bir baska tenin kokusunu getirse bile dönsün yeter ki hiçbir sey sormam ona, bu geceyi yasanmamis sayarim, unuturum yeter ki asik olmasin..." içimde durmaksizin çiglik atar dualar... Ama bazen ask gider ve o çaresizce yalvardigin Tanri bile gider pesinden... Sonra sabah olur, günes! dogar... Askin gelmez bir türlü... Bir gecede degisir ömrün... O bir türlü inanmak istemedigin kader seninle alay eder gibidir... Ömrünü adadigin, yillarini önüne serdigin askin bir gecede bir baska hayata karismistir iste... Bir gecede bir baskasinin aski olmustur... iNANAMAZSIN!... Bazen ask gider... Ve sen yilardir içinde yasadigin yürekten valizler dolusu anilarla kendi yalnizligina tasinirsin... Elin varmaya varmaya bosaltirsin dolaplari... Çekmeceden çikan her giysi parçasi onunla geçirdigin anilarin tarihiyle agirlastikça agirlasir... Onun kollarinda geceler boyu cennet uykularina karistigin yatak sen giderken utancindan bakamaz yüzüne...